De geschiedenis van ‘Schmidtje’ in vogelvlucht, 1919-2024

Ruim 100 jaar geleden in 1919 startte Gerrit Schmidt zijn verfwinkel aan de Kerkstraat nr 5. In 1938 verhuisde de verfwinkel naar de Dalweg 16, daar waar wij nog steeds gevestigd zijn. Het nieuwe pand was veel groter, een echt herenhuis, en bood veel meer mogelijkheden. Ruim veertig jaar gooide hij zijn ziel en zaligheid in de winkel. Met zijn gezin woonde hij erboven. Hij deed alles wat met schilderen te maken had, zijn vrouw runde de drogisterij die deel uitmaakte van de winkel.

“Gerrit was een heel toegankelijkeman”, weet Peter Koelewijn, die de winkel later van hem over zou nemen. “Van de vroege ochtend tot de late avond was hij aan het werk. Vaak gaf hij ook een bus verf weg. Hij was erg goed van vertrouwen. En het liefst hielp hij iedereen persoonlijk.”Een beetje een workaholic en een voorloper van het netwerken was hij eigenlijk, want zelfs de zondag besteedde hij aan zijn zaak. Dan ging hij naar de jachthavens aan de Eem om watersporters te adviseren over de juiste verf voor hun boten. Na zijn overlijden runde zijn vrouw de winkel nog een tijdje totdat in 1984 zij toch besloot de zaak te verkopen. “Zij had daar moeite mee, omdat het een stuk van hun leven was”, herinnert Peter Koelewijn zich.

Hij werd de nieuwe eigenaar, en dat was voor hem eigenlijk een logische stap. Want op zijn twaalfde koos hij al bewust voor het schildersvak. Op 24-jarige leeftijd begon hij voor zichzelf als schilder in Bunschoten-Spakenburg waar hij ook een winkel
opende, voordat Baarn op zijn pad kwam.

Schildersbloed Zijn vrouw Els heeft echt schildersbloed.
Haar vader en broers waren schilder. De nieuwe eigenaren handhaafden de naam Schmidt, want die naam was goed en in vele jaren met zorg opgebouwd. ‘Koelewijn’ werd er wel achteraan geplakt. De drogisterij was bij de overname al verdwenen uit het pand. Maar er was nog steeds een breed assortiment. Verf, behang, glas en tal van huishoudelijke spullen lagen op de schappen. “Je kon het zo gek niet opnoemen: rattengif, uierzalf, allerlei chemicaliën. De
mensen kwamen om de vreemdste producten.”Die producten lagen in allemaal verschillende kamers van het herenhuis waarvan de meesten een open haard hadden. Door de jaren heen werden er muurtjes weggebroken, om het overzicht te verbeteren. Peter: “De politie kwam eens 25 verfbussen
terugbrengen. Die hadden we nooit gemist.”

De meest exotische producten, zoals het rattengif en huishoudelijke artikelen, gingen eruit en er kwamen gordijnen, vloerbedekking en vitrage voor in de plaats. Peter hield zich meer bezig met de andere winkel en het schildersbedrijf in Bunschoten-Spakenburg. Hij moest zijn schilders coachen, acquisitie plegen en netwerken. Zijn vrouw Els werd, samen met Henk van der Maas, het gezicht van ‘Schmidtje’ in Baarn. Later kreeg zij assistentie van haar oudste dochter Greet en daarna ook van de jongste, Annelies. “Wij werkten hier als familie, we waren altijd samen”, weet Els. Zij genoot van het werk in ‘de hele drukke winkel’. Peter Koelewijn zag dat het goed was. “De vrouwen pakten de draad op zoals Schmidt dat altijd deed: heel verzorgend en klantvriendelijk.”

Alles met het oog

Het was een winkel met hoogstaande service waarin alle kleuren verf met de hand werden gemaakt. Particulieren, bedrijven en ook veel kunstschilders vonden hun weg naar ‘Schmidtje’. Els Koelewijn: “Wij tastten altijd eerst de smaak van de klanten af. Daarna probeerden wij hen te begeleiden naar een goed resultaat.”Dat kostte vaak veel tijd. Want pas na het schilderen van een proef en het drogen met de föhn kon de werkelijke kleur beoordeeld worden. Die procedure was niet altijd even winstgevend, want soms kostte het een half uur om de juiste liter verf te formuleren. “Maar we hadden daardoor wel een tevreden klant die zorgde voor mond-totmond reclame.”Het assortiment in de grotere winkel in
Baarn was nog steeds veel breder dan in Bunschoten-Spakenburg. Zo haalden de basisscholen er hun bezems en andere schoonmaakspullen. “We verkochten vaak spullen waarvan we niet eens wisten waar het stond. Dat moesten de klanten aanwijzen.”Zelf het glas snijden deed zij graag. Maar het leukste van alles vond Els Koelewijntoch wel het kleuren maken. “Dan kwamen de mensen met een stukje gordijn en dan maakte ik verf in die kleur. Wij deden toen alles met het oog. Onze dochters en Henk konden dat ook heel goed.”

Rond 1990 trad ook schoonzoon Hans Schussler toe tot het bedrijf. Het was in een periode dat een grote verbouwing werd afgerond. Alle muren van de afzonderlijke vertrekken werden uitgebroken en het pand werd omgetoverd tot één grote winkel. Ondertussen werkte de familie Koelewijn gewoon door. “Want wij draaiden een flinke omzet en het kostte gewoon teveel geld om dicht te gaan.” Het behang werd buiten vanuit een container verkocht en binnen liepen de klanten tussen de bouwvakkers door.

Totaalpakket
Op 1 januari 2002 gingen Els en Peter Koelewijn met pensioen en droegen zij het bedrijf over aan hun kinderen. Hans ging de scepter zwaaien over de winkel in Baarn. Hij moderniseerde verder en voerde ook nog een grote verbouwing uit waarbij een stuk werd aangebouwd. Het aanbod in de hoek van de interieurinrichting werd verder vergroot en schoolkrijtjes en bezems waren al langer niet meer verkrijgbaar. De winkel ging mee met de woontrends en zocht aansluiting bij een zachte landelijke franchiseformule (colours@home) om de kosten en arbeidsuren aan ict, reclame en marketing te beperken en de reikwijdte van de winkel te vergroten. Sinds 2013 is de winkel aangesloten bij een nog sterker op internet georiënteerde franchiseformule, Thuisin. Dat heeft als resultaat dat Schmidt-Koelewijn nu niet alleen particulieren en het kleinbedrijf bedient, maar ook grote klussen in den lande uitvoert. Met een totaalpakket aan inrichting en schilderwerk worden projecten aangenomen in scholen, banken en gemeentehuizen. Verfkleuren worden nog steeds met het oog nagesteld, maar vaker kiest de klant een bestaande kleur uit het grote aanbod in de kleurenwaaier. Daarnaast begint Hans Schussler tegenwoordig
‘bij de bron’. “Wij praten al met projectontwikkelaars en woningcorporaties over de inrichting van nieuwe woningen
en kantoren. Wij hebben al een concept ontwikkeld op basis van de wensen van de gemiddelde consument in een bepaald
type woning.” Ook werkt hij samen met makelaars in Baarn, om moeilijk verkoopbare huizen aan een koper te helpen. “Wij kunnen namelijk een huis zodanig inrichten dat het voor een breed publiek aantrekkelijk is. Want de mensen kijken niet door de rommel heen.”